Even voorstellen

Hallo, mijn naam is Henk en ik ben geboren in Den Haag in 1948.

Daar heb ik de lagere school en daarna de LTS in Loosduinen gevolgd.
Tijdens een excursie van de LTS naar de marine in Den Helder heb ik het virus van de marine te pakken gekregen en heb na het behalen LTS diploma gesoliciteerd bij de marine als radio-radar monteur. Na 3 maanden in Hollandsche Rading (MOK) de marine basis opleiding genoten te hebben volgde de radio-radar school in Den Helder op kazerne "ErfPrins" gedurende 24 maanden.

de toegang tot het marine komplex door de poort.met aan de linkerkant het wachtlokaal.

Daarna werd ik op de onderzeeboot-jager "Zeeland" (D809) geplaatst en heb daar 1 jaar op gevaren.

Daarna een cursus 16mm Bell Howell Projector met en zonder Cinemascoop lens film-operator gedaan in  Oegstgeest  bij Wassenaar en een cursus Telex (SiemensT100) met codeer en decodeer apparatuur gedaan.
Overgeplaatst naar de kruiser "de Ruyter" (C801) als waar ik heel veel havenplaatsen in Europa heb gezien in 2 jaar.

Het werk bestond uit het repareren van radio's, radar, scheepsomroep, sonar, telexen met co&decodeer apparateur. Leuk en gevarieerd werk.
Na de kruiser werd ik op Curacao op de basis "Parera" gestationeerd  in begin 1970 met de werkzaamheden op het ontvangstation "Sint Joris"  nabij Landhuis Klein Sint Joris (wat er nu niet meer is) en af en toe onderhoud op Aruba aan de ontvangers en telexen in de marinierskazerne "Savaneta"  

Zonnig warm st.Joris middenin een groot cactus veld met een zandweg toegang en vele ontvangantenne's rondom.	waar is wat op st. Joris, de noodstroom diesel moest elke maand getest worden wat ik ook deed met een slinger en kleppenlichter om die te starten.

In  mijn tijd aldaar was er op st.Joris een Antilliaan "Vito" genaamd, als een soort concierge, die in de morgen heerlijke broodjes met gebakken eieren en koffie maakte

Slapen deed ik meestal op Brakkeput, de marine-watersport vereniging aan het Spaanse-Water, wat niet zo ver van het ontvangstation Sint Joris af lag. Als tegenprestatie deed ik voor de bootsman aldaar wat onderhoud aan bootjes zoal Sunfish (een 1 persoons bootje), Vrijheid 12 m˛ en andere boten. Ik heb dus het hele Spaanse-Water zeilend verkend t/m Santa Barbara Beach (de doorgang naar de open zee). De Vrijheid was mijn favoriete boot, kon je met meerdere personen in en er was een spinnaker van 10 m˛ er voor wat een lekkere snelheid gaf met 22 m˛zeil.
 

Helaas moest in 2004 (ik was al jaren niet meer bij de Marine) Brakkeput Marine-watersport sluiten! en de Zwem recreatie St.Michielsbaai werd verkocht en is nu een duikschool.

Gelukkig had ik mijn eigen auto meegenomen (zelf verscheept met de KNSM) vanuit Nederland zodat ik mij makkelijk kon verplaatsen op Curacao, en voor de toenmalige benzine prijs van 20 cent / liter was geen probleem.
Het was een fijne tijd daar, ik mocht niet nog een keer een "term" daar blijven en moest na 18 maanden terug naar het koude kikkerland NederLand.  Jammer eigenlijk  als je het daar zo naar je zin hebt.

Nadat de "west-term"  (18 maanden Curacao) er op zat werd ik op marinebasis vliegkamp "Valkenburg"  bij Katwijk geplaatst zodat ik de banden met het "thuisfront" in Den Haag weer aan kon halen. Daar repareerde ik hoofdzakelijk hoogfrequent zenders voor de kommunikatie met de Marinevliegtuigen. Na 1 jaar op "Valkenburg" zat mijn diensttijd van 8 jaar er op en ik wilde niet meer bijtekenen omdat ik dan weer zou moeten varen, dus nam ik ontslag en ging de burger-maatschappij in.

Als eerste burger werkgever kwam ik bij Philips Telekom terecht in de buitendienst bij het installeren van mechanische telefoon-centrale's voor en bij grote bedrijven. Al na een jaar had ik het gehad met dat werk en soliciteerde ik intern bij de data afdeling voor computer main-frame's, toen een samenwerking tussen Siemens en Philips. (nl. UniData). De samenwerking werd na 3 maanden ontbonden en aan mij de keuze of ik bij Philips bleef of overging naar Siemens. Omdat ik al een opleiding bij Siemens Data in  München had gehad koos ik voor Siemens.
Wat een fijne stad is München, heerlijk klimaat, veel Biergarten's zoals de Chinesischer Turm in de Engelse tuin , Lekker eten met specilateiten zoals Brattwurst, Haxe, Leberkäse, Knödel enz. En de vele terrasjes in de binnenstad (Marienplatz en Kaufingerstraße). En niet te vergeten het OktoberFest. (in de laatste 2 weken September en 1e week Oktober)
Wat ook erg interesant was is het  Deutsches Museum wat eenTechnisch museum is van auto bouw, U-Bahn bouw en alle andere soorten techniek waar ik met slecht weer vaak ben geweest.
Ook een bezoek aan B.M.W. (Bayerische Motoren Werke ) is erg leuk en leerzaam.
Ik heb door de vele cursussen in München heb ik de stad in 20 jaar tijd goed leren kennen. (beter dan mijn woonplaats  haha)
Nooit heb ik daar spijt van gehad en heb 20 jaar bij Siemens gewerkt in de main-frame's en later in de grotere laserprinters van meer dan 1000 kilo, welke bij banken, mailers en verzekeringen in gebruik zijn. Altijd in de buitendienst van klant naar klant, ook af en toe s'nachts. Op een dag (in 1996) werd de komplete laserprinter groep wereldwijd verkocht door Siemens aan Océ , een Nederlandse printer en kopieerapparaten fabrikant. Ook al het personeel, en de fabriek in Poing  (nabij München) werd overgedaan en had ik dus Océ als werkgever gekregen. De grote laserprinters van Siemens waren een produkt aanvulling voor Océ die zelf alleen kleine printers & copieers maakte voor het kantoor sigment. Helaas werden wij (de ex Siemens mensen) niet goed geintergeerd bij Océ, wij verdienden te veel (Océ betaalde hun technici erg weinig) en wij hadden te veel vrijheden en waren te zelfstandig volgens Océ. Dan was ik bijna 50 jaar en kan ook met mijn specifike kennis niet meer makkelijk naar een andere werkgever, waar ik mijn zelfde salaris kon verdienen (ik zat gelukkig aan het einde van de schaal tijdens de overname) en heb er behalve de wettelijke prijskompensatie nooit meer iets bij gekregen, wat ook niet echt motiverend werkte. Altijd werd er door het management gezegd dat het beter moest, sneller en goedkoper. Helaas waren de laatste jaren minder fijn (niet het werk met de klanten en de collegae maar het bedrijf zelf met zijn gez....k) en ik was blij dat ik met 63 jaar met pre-pensioen kon gaan. (nb. Océ is nu Canon door overname geworden).

Nu ben ik jaar met pensioen en met mijn hobby's bezig en klusjes voor iedereen. Heerlijk!  Mijn intresse is redelijk breed, van laswerk, draaien op mijn draaibank, (cnc)-freezen, hier en daar wat elektra aan leggen,  elektronica op mijn hobby-zolder en dan nog motor-rijden op mijn Suzuki Intruder VL1500, soms ook in Oostenrijk, in de winter een ski-vakantie in Oostenrijk (laatste keer was in 2017 ben nu gestopt met skieen).    De dagen vliegen voorbij !, in 2018 de Suzuki ingeruild voor een lichtere motor nl. Honda SH300 met zo goed als geen poets werk en makkelijk te hanteren, en mijn vrouw rijd er ook af en toe op.

Met mijn 66 jaren in April 2015 toch weer even de studie opgepakt, veel oude kennis opgehaald, bijgespijkerd en met succes de studie voor zend-amateur "Novice" afgerond, en op 2 September 2015 in Eindhoven geslaagd met 2 fouten in 40 vragen (11 fouten was toelaatbaar).
Vanaf dan had ik de roepletters PD2P

Na een goede maand rust (ff geen studie) op advies van andere zendamateurs in November 2015 doorgegaan met de studie zendamateur "FULL" omdat 20-25% van de Novice vragen ook in het Full examen zitten en het dus eigenlijk zonde is die kennis niet te gebruiken. Bijna elke dag 2 uur studeren en oefen-examens maken, ja ik weet wel dat het veel tijd is, maar ik leer niet zo makkelijk meer op mijn oude dag. Op 2 maart 2016 in Nieuwegein is het examen afgenomen en weer ruim geslaagd met 4 fouten in 50 vragen (15 fouten was toelaatbaar).
Met dank aan het zendamateur forum en PA1ZKH die mij ondersteuden met antwoorden op vragen.
De roepletters veranderd van PD2P naar PE2P wat inhoud dat ik nu op alle amateur-frequentie's mag uit komen met meer zendvermogen en met erkenning in het buitenland onder HAREC.

Daarna in 2019 met de  motorscooter Honda SH300 naar de zendamateur beurs in Friedrichshafen (Bodem See), Duitsland geweest, mooie rit met alleen de binnenwegen heb ik genomen in 3 dagen voor die 900 km, en nog een dagje uit naar Zwitserland gereden, naar de watervallen,
Rheinfall Schaffhausen. en dan via Konstantz  de Bodemsee overvaren naar Meersburg terug naar het hotel in Heiligenberg

Vanaf 2 maart 2016 heb ik dus de roepletters PE2P